ارتباط بین پلی مورفیسم های ژنی gpia(۸۰۷c/t) و gpiiia(pla۱/pla۲) در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه خودی در استان تهران

چکیده سابقه و هدف سقط مکرر خود­به خودی، به ختم بارداری قبل از هفته 20 حاملگی اطلاق می­شود. در برخی از زنان با سابقه سقط مکرر، جهش­های­ ژن ترومبوفیلیک منجر به ایجاد لخته­های خونی در عروق جفت، کاهش اکسیژن­رسانی و مرگ جنین می­شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی­مورفیسم­های 807c/t (ژن gpia) و pla1/pla2 (ژن gpiiia) با سقط مکرر خود­به خودی بود. مواد و روش ها در این مطالعه مورد -­ شاهدی، 50 خانم با سابقه حداقل دو سقط مکرر با علت نا­مشخص و 50 خانم بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل دو بارداری موفق در استان تهران انتخاب شدند و در مرکز تحقیقات بیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان در سال 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. پلی­مورفیسم­های 807c/t وpla1/pla2  به ترتیب از طریق روش­های tetra-primer arms-pcr وpcr-rflp  ارزیابی شدند. نتایج به ­دست آمده از تعیین ژنوتیپ این پلی­مورفیسم­ها توسط نرم افزار 16spss  و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها افراد واجد ژنوتیپ 807tt در جمعیت بیمار بیشتر از افراد شاهد بود(045/0p=). در مقابل شیوع ژنوتیپ pla2/pla2 در جمعیت بیمار و شاهد بسیار کم بود. در این تحقیق فراوانی ژنوتیپ های 807tt و pla2/pla2 به ترتیب در گروه بیمار و شاهد(34/0 ، 16/0) و (06/0 ، 02/0) گزارش شد. نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پلی­مورفیسم 807c/t با سقط مکرر خود­به خودی، رابطه معناداری دارد. در مقابل اختلاف معناداری بین افراد بیمار و شاهد در پلی­مورفیسم pla1/pla2 وجود ندارد.